sezen aksunun insanlığın fiziksel özelliklerimiz ve o çok övündüğümüz zekadan bağımsız yeşertilen bir kavram olduğunu tokat gibi suratımıza çarptığı albümü. özellikle düşünce, köprü ve en uzun gece dinlendiğinde haklı şekilde incinen taraflarımız ağlamanın özel olduğunu nasıl da güzel vurgular. kesinlikle ayna karşısında rahatça yükselen başımızın kibirinden utanması için '' biraz insanlık '' gereğini en temiz yanlarımızla hatırlatan çarpıcı bir albüm.