dinsizliğin en mantıklı türüdür. bir agnostik olarak bu konuda birinci ağızdan görüş bildirmenin kayırıcılıkla ilgisi olmadığını herkesin anlayabileceği dilde anlatmanın zorluğunu, ilk aklıma gelen sözlerle anlattığım an, "şurada burada okuduklarını gelip orada yazıyorsun" diyenlerin büyümüş gözleri altında ezilen ergenlerin bile "ahahaha ateistim ben agnostik neymiş hahahaha" dediği günler geride kaldıktan sonra herkesin birbirine vermesi gereken zararı verdiğinin lafı bile edilmese de öğrenilmiş olan gerçeğin şüpheye açık olduğu kanısını destekler nitelikte bir düşünce akımıdır agnostisizm.

tanrı varsa bile, ulaşılamaz yerdeki görünmez domateslerin dokusunda vardır. uçan patateslerin görünmez olmadığını söylemek ilk kez benim aklıma geldi, diyebilecek bir insan evladına "tanrı" diyenlerin, din dedikleri kitapların gerçekte dil ile yazıldığı; kafaların kalınlığından değil de böceklerin bacaklarını sayanların boş kuruntularından ötürü anlamazdan geliniyor. çünkü çok güzel oluyormuş öylesi, ona sorarsın. çoğunlukla çoğalma eğilimindeki kişilerin pis kalıntıları ne renkmiş ki?

eşeğe de yeni isim bulup ulamayı tersten gösterene başparmak yüzüğü takmak gibi düşünceleri yaşama sevinci ile karıştıran yazarlara agnostik denemez. kendileri babalarını henüz öldürmemiş* birer balıkçı gibidir çünkü.