22 mayıs 1954
bismil

leylâm, merhametsiz ömrüm,

suskun, uzanmış, seni yaşıyorum. hastalığım gra­fikte birdenbire yükseldi. doktorsuz, eczanesiz, sıhhıyesiz, allah’ın belâsı bir köydeyim. aileme, gözleri görmez olmuş anama yalan söylüyorum. hastalığımı anlatamıyorum. 140 liraya 5 kişi geçiniyorlar. ben de cabası...

bu korkunç kaos içinde sen, yeşil ve derin huzur, kafamdasın. kurtuluşumu, her şeyimi, dünyayı sevmemi sana bağladım, sana borçluyum. asıl peygam­ber olan sensin. yeryüzünde günahsız tek insan sensin.

ve ben, orada yanında kalmam gerekirken, eşşek gibi buraya geldim. belâmı da buldum. oh olsun!

***

ben hastalığımı yeneceğim, çünkü sen varsın. yine de hastalığımı, çaresizliğimi affet. “sevgimi her­kese dağıt” diyorsun. hiç kimseye dağıtamam! gözle­rinden vazgeçilmez ömrüm.

yarı canım, al beni. çok bekleme. hemen yaz ya da hemen gel.

senin, ancak senin...
senin, yalnız senin...