"bu boşluk adına yazılan her şiire el koyan 3 numara saçlı kurşunlar
gün azalarak biterken o karşımda
mıhlanıp bir sandalyenin üzerine
uvertur mırıldanır kokuşmuş cenaze marşında
katilin sanrısı maktülün rüyası aynı görüntü ve zamanın eşitti parçası
silah kelepçelendi saplandığı organların içinde her insan
bir kez ölüyor uyandığında ağır çekimde
gömlek yakalarından cadde topladığın adam
ve birdenbire yaşamak zorunluluğu yine de saçma sapan
içgüdü mantığımdan kaç saniyede kaçar ya da
vesaire vesaireyi nerede parçalar
sana fransa'dan ihtilal,
transilvanya'dan günaydın getirdim istersen kaldır at
biliyorum ki zaman dediğin yelkovandan kalıntı
devrim kente en az darbe kadar yakındı.."