itiraf tadında bir entry olacak ama bugüne kadar dile getirmediğim hatta kendi kendime düşünmediğim bir şey bu. bu adam eurovision'u kazandığında ortaokula geçmiştim. ergenliğe adım attığım yıllar. takıntı derecesinde hoşlanıyordum ondan. sürekli şarkılarını falan dinliyordum. tabi bu o zamanlar buna anlam veremiyordum. o yıllarda instagram falan da olmadığı için google'dan fotoğraflarına bakıyordum. üstü çıplak bir fotoğrafını görünce baya heyecanlanmıştım. daha sonra liseye geçtiğimde bazı şeylere anlam yüklemeye başlayınca çoğu lgbti bireyin geçirdiği sorgulama ve inkar dönemini geçirdim. bu inkar döneminde o kadar uzaklaştırdım ki düşüncelerimden aniden bir şarkısını duyduğumda deliriyordum. o ortamdan kaçmaya çalışıyordum. lisedeyken dinleyen arkadaşlarım bahsettiğinde sanki eski sevgilimden bahsediyorlarmış gibi saçma hareketlere giriyordum. üniversiteye gidene kadar bu inkar dönemi sürdü. üniversitede yurtta o kadar erkekle kalınca gerçekler yüzüme çarptı ve kabullendim. tabi sosyal medyanın da gelişmesiyle dünyanın öbür ucundaki sıradan bir erkeğe tek tıkla ulaşıp tek mesajla nudelaşıyoruz. artık pek bir heyecanı kalmadı. alex de artık çekici gelmiyor bana fakat hayatımda kilometre taşı diyebileceğim bir yerde bulunuyor. ne zaman ismini duysam bir an ergenliğime gidip geliyorum. ah alex... benim üzümlü türkücüm...