m.ö 2000 yıllarında mısırlı firavunlar bir sorunları olduğunu fark ettiler. artan köle sayılarıyla beraber, bu kölelerle iletişime geçmekte zorlaşıyordu. köleler hiyeroglif yazısını okuyamadıkları için mısırlılar bu kölelere emirlerini yazılı olarak iletemiyorlardı.

mısır hiyeroglifleri gibi erken dönem yazı sistemlerini okuyup anlamak oldukça zordu. her bir harf onlarca anlamı ve sözü temsil ediyordu. bazen hiyeroglifleri okumak seneler alabiliyordu. açıkçası hiyeroglifleri yalnızca bir avuç mısırlı okuyabiliyordu.

dilbilimciler bugünkü alfabenin 4000 yıl önce mısırlıların köleleriyle iletişim kurmak için basitleştirdikleri hiyeroglif yazısından geldiğine inanmaktadırlar.

alfabenin keşfiyle, karakter sayısı birkaç binden birkaç düzineye indi. böylelikle insanlar daha kolay öğrenip yazmaya başladılar. karmaşık hiyeroglif dili sonunda unutuldu ve bilim insanları 1799 yılında rosetta taşı'nın keşfine kadar bu dili çözemediler.

alfabe son derece başarılı oldu. mısırlı köleler evlerine döndüklerinde bunu kullanıp geliştirdiler. alfabe yakındoğu'da yayılarak arapça ve ibranice dahil olmak üzere pek çok yazı sisteminin temeli oldu. denizcilikle uğraşan fenikeliler, akdeniz kıyısı boyunca karşılaştıkları kabilelere yaydılar.
yunan ve roma alfabeleri de antik fenike yazısına dayanmaktadır.
bugün ingilizce de dahil çoğu batı dilinde, roma alfabesi kullanılmaktadır.

b harfi antik mısır alfabesinden gelmektedir ve "ev" sözcüğü için kullanılan mısır karakterinden türemiştir.

ingilizce diğer dillere kıyasla en fazla kelime bulunduran dillerdendir.