inancım ve yaşama tarzım gereği ölümü kabullenmiş ve gerekli gören birisiyim.hatta ölüm en az doğum kadar güzeldir.insanların kötü ve iyiyi bu kadar somutlaştırması bana hep ilginç gelmiştir zira insanlar ölmeseydi , doğuma sevinebilir miydik?

evcil hayvanı ölünce 3 ay her gün ağlamış bir insanım da aynı zaman da , yaşamadan bilemeyeceğim tabi bir yakını kaybetmenin verdiği duyguları.üzüleceğim kesin tabii ama...hem duygusal , hem realist bir insan olmanın verdiği garip bir ruh haline sahibim ölüm konusunda.ne yaparsak yapalım , elimizden bir şey gelmiyor.


alttaki yazar , hiç birisini hayattan daha çok sevdin mi ?