hayır. mutlu değilim. çünkü çok fazla düşünüyorum ve sürekli endişeliyim. yakın zamanda* arka arkaya 2-3 gün mutlu olduğumu bile hatırlamıyorum, mutlu anlar o kadar kısa ve geçici ki, mutlu olmayı bir gereklilik olarak bile görmüyorum. mutsuz olmayayım yeter, ortada bir yerlerde olayım, beynim patlayacak gibi olmasın sadece.

edit: oops ben sinanla aynı anda yanıt vermişim, onun sorusunu da yanıtlıyorum;
pre-akp dönemindeki konumum daha iyiydi, çünkü çocuktum. akp döneminde hiçbir zaman güvende ve huzurlu hissetmedim, post-akp dönemine dair biraz umudum var, ama aynı hissedeceğim gibi.

şişe çevirmecedeki "hiç kopya çektin mi eheh" diye soran otistik gibi olacağım ama bence önemli, o yüzden alttaki yazara soruyorum; en sevdiğin koku nedir?