uzunca bir süre ağlarsın, duygulanırsın ama asla onun karşısında durmamalısın çünkü bu aynı bir fizik kanunu gibidir :

bir gök cisminden ne kadar uzaklaşmaya çalışırsan onun çekim kuvvetinin etkisiyle etrafında dolanırsın.

yani böyle bir şeydi aşağı yukarı ve bence bu doğru. daha önce gerçekten çok büyük bir kazık yemiştim ve iki hafta boyunca aklımdan bir türlü çıkaramamıştım, çok üzülmüştüm, hayır beni kullanmadı tekrardan arayacak diye sürekli kendi kendimi inandırmaya çalışmıştım daha sonra hayatıma giren o mükemmel insanla her şey bir anda değişmişti. kısaca asla yediğin bir kazık sonucu kendini yıpratma evet çok üzücüdür evet çok acı veriyordur ama emin ol ki hayat bunlara deymiyor . acını yaşa ve sonra gün ışığına doğru yol almaya bak .

içindeki gücü göster!

benim sorum ise şu:
uzak mesafe ilişkileri konusunda ne düşünüyorsunuz ? zamanla yıpranır mı? her ne kadar görüntülü konuşsak da bu iki insanın yan yana olduğu zamanki sevgiden farklı olur mu , yani elbet farklı olacaktır ama başka yapacak bir şey yoksa? üniversitem olmasa yanına giderim ama araya engeller giriyor, tatillerde gidebilirim ve bende yoluma bakmak zorundayım . bu küçük kardeşinize tavsiyeleriniz neler olur ?