eyleme yönelik tepkilerde şiddete başvuran gruptan daha spesifik bir tehlikenin sözde muhalif ve her şeyin en doğrusunu bilen sol cenahtan geldiğini gördük. günlük yaşam pratiğine yönelik eylemleri eylemden saymayan ve mücadeleyi kendi söylem tekelinde tutmak isteyen bu gruptan 'bunlar tatlı su eylemcileri' sızlanmasını duyduk .

türkiye solu ya tümüyle kimlik plitikasına kayıp ve sınıfsal meşruiyetinden kopup bir tür hobi olmak ya da kimlik siyasetini bir tür hastalık gibi görüp tekil bir hiyerarşiye hapsolmak arasında üçüncü bir yol bulamıyor. mücadele yöntemlerinin birbirini dışlamayan çeşitliliğinin bu ülkenin yüzyıllardır bildiği bir gelenek olan imeceye doğal olarak yakınsadığını anlamadan da bulamayacak gibi görünüyor.