haftasonu bir arkadasimin dügünü için gittigim sehir. ankara'ya daha önceleride gitmisligim olmustur ama en uzunu 3-4 günlüktür. daha fazlasinin bünyede ciddi hasarlar birakacagina artik ikna olmusumdur.
herkesin içip, sarhos oldugu, en ciddi ve oturakli adamlarin bile, "ankara havasi" denen abidik gubidik sarkilar esliginde zivanadan çikip, gangnam style dan daha fantastik figürler yaparak kendilerini maymuna çevirdigi,ami götü dagitmalarina sonrada ufak çapli kavgalarina sahit oldugum saçma salak bir dügündü. oynayanlarin kendilerine eslik etmem konusundaki israrlari canimdan bezdirdi. pespese yuvarladigim votkalarin yardimiyla gecenin sonunu zor edip kendimi istanbula dönecegimiz arabaya attigimda kafamda neon isiklariyla bir cümle yanip yanip sönüyordu, ankara'nin dikmeni, bir daha gelirsem sik beni