hemen hemen her sınav haftam ile sekronize şekilde bangır bangır ''best of demet akalın'' dinleyen üst komşumdan bu gece intikamımı alıyorum. şimdiden zemini tekmelemeye başladı.
dur ben ona birkaç giderli parça daha açıyım.

eğer öğrenci evinde kalıyor ve intikam almak istiyorsanız hiç unutmamanız gereken bir şey vardır: öğrenciler her zaman haksız ve bittabii ahlaksızdır.

kısa süre önce sabahın üçüne kadar süren bir apartman toplantısında şahsıma sorulan 'sizin evden hiç ses gelmiyor, gizli bir şey mi yapıyorsunuz.?' sorusuna şaşkın bakışlarla cevap vermiş olmam bile sabıka hanemize silinmez harflerle yazılmıştır.

öğrencilik yıllarımda kaldığım evin üst katında 5 çocuguyla oturan ev sahibi o akşam evde yoktu.
final haftası
çocuklar anne-baba yok yuppi haydi her sınırı aşalım mottosuyla zip zip ziplayarak koşusturarak oynamaya başladılar.
bina yıkılıyor.ev sahibidir diye dger ev arkadaşlarım çok tırstıklarından caresız kaldılar.
aklıma bir fikir geldi hemen eyleme geçtim.
yuzume pudra ,gozlerımın altına kalın sıyah bir kalem beyaz bır tısort ketcapla kan susu verılmıs ustumde sıyah bır carsaf kapılarını caldım.
elımde bır duduk vardı.
duduğu tam kapıyı actıklarında calmaya basladım
kahkaha atıyorum tabı kotu kotu.
susun dedım yoksa sızı kotu kralıceye gotururum.
1 saat sora ev sahıplerı kapıyı caldı.
-cocukları sız mı korkuttunuz?
-yok bey amca o guzel cocuklara kıyılır mı hiç **

uzun sure kahraman gıbı evde yemek,bulaşık namına hıcbısey yaptırmadı ev kankeytalarım.