lokantada oturduğum yerden yüzünü görebiliyordum. zümrüt yeşili gözlerinde derin anlamlar yüklüydü. gözpınarlarından damlamaya yeltenen gözyaşlarında hüzün vardı. aşk acısı çektiği belliydi. "seni anlıyorum" der gibi baktım kadına. burnunu çekerek gülümsedi. balığın yanında yediği soğanı göstererek "çok acıymış!" dedi. başımı sallayıp hemen önüme döndüm. aşk romanlarını okumayı bırakmam gerekiyor sanırım!