aklıma geldiği zaman sıcak yaz gecelerini, playstation başına dikilip hayvan gibi oyun oynadığımız zamanları* aklıma getirir. o zamanlar akşam olduğunda hava daha gizemli bir ana bürünürdü, her yerde yıldızlar vardı. akşam balkona çıkıp, sohbet ederdik. bir yandan da televizyonu kimse izlemediği için büyük televizyona konsolu bağlayıp street fighter alpha 3 oynardım. bu o zamanlar benim için en eğlenceli, en heyecan verici olaydı. akşam yemeğini yerken bir yandan da güneşin batışını izlerdik. dairenin balkonu batıya bakıyordu. o zamanlar oyunlar şimdikinden daha mistik gelirdi. hele o spyro'nun demosunu oynadıktan sonra "acaba gerçeği nasıl" merakı beni öldürmüştü. neyse ki crash bandicoot serisi vardı. sonra spyro 3 cd'sine sahip olmam sonucunda spyro'yu da oynamıştım gerçi. o da ayrı bir dünya. silent hill ile ilk tanışmamız o yazdı*. silent hill'deki bir yeri geçememiştik, sonra içeriye gidip avrupa yakası izlemiştik, akşama çiğköfte yoğurmuşlardı bizimkiler, bir yandan onu yiyorduk.

niye bunları anlattım bilmiyorum. avrupa yakası güzel diziydi, insanın içini açıyordu. gülmekten yerlere yatıyorduk. keşke yaprak dökümü izleyeceğime daha çok avrupa yakası izleseymişim. böyle karamsar biri olmazdım ne güzel. ikisi de çarşamba akşamına denk geliyordu.