selam,
gene ben,gene bir yazı ama bu sefer sarhoş değilim,sadece ağlıyorum.

elimden her şeyin kayıp gittiğini gördüm bugün.aşklarımın karşılıksız olmasının mantıksızlığını irdeledim.ama sevdigim kimseden de nefret edemedim.hayatımın elinden kayıp gittiğini gördüm.kimseyle yakınlaşmadan,kimseyi hayatıma katamadan veya katsam bile kalıcı bir yer oluşturamadan kaybettiğimi gördüm.

buna sen de dahilsin.artık senin gönlünde bir yerim yok,gerçi hiç bir zaman olmadı ama şu an daha da uzaktayım.artık senin hayatında bir yerim kalmıyor,azaldığını biliyorum ve ne yazık ki ben de azalıyorum,her gün seni görmeyi,sana sarılmayı hayal ederek geçiyor.bazen hayal ediyorum,okuldan çıkarken beni hastanenin önünde bekliyorsun veya ben seni bekliyorum.sürpriz yapmışız birbirimize ve beraber moda sahilde veya eymir.gölü kenarında piknik yapıyoruz.ve o hayallerde huzurlu hissediyorum ama sonra hayal olduğunu fark ediyor ve tekrar mutsuzluğumla baş başa kalıyorum.

sabah uyandığımda seni düşünüp boşluğa günaydın dediğim günlerin sayısı da karıştı artık.

bilmiyorum bu acıya neden katlanıyorum ama sadece seni özlüyorum.her yerde karşıma çıkan anıların ve gülen yüzünle.gözlüklerinin arkasından baktığın zamanki o muzip ifade,ne zaman saçmalasam bana attığın "gerçekten mi" bakışı ve sonrasında gelen güzel kahkahalar.sadece bana acı veriyor çünkü olmayacak bir hayalin yansımaları.sadece olmayacak bir hayal...