hayat çok garip. geçen tramvayda esmer yakışıklısı bir adam gördüm. baktım bi iki ama bakılmıcak gibi değil bariz tatlı bi adam. o oturuyor ben ayakta dikiliyorum. arada oda bana bakıyor yakalıyorum bakışlarını ama uzun süre bakamıyorum zira "ne bakıyon lan" dayağı yiyebilirim. hem tramvayda tanışılır mı filan diyorum yani tanışamazsın ki tramvayda en azından ben yapamam. tamam adam da arada bakıyor ama bu "tipini s*kiyim tipe bak" bakışı da olabilir. neyse içim gitti o aralar dedim inmeyeyim bekleyeyim oda inene kadar. ama adam inecek gidecek arkasına bakmadan ben mal gibi kalacam ortada biliyorum. indim bende beklemeden. arada arkama dönüp dönüp baktım melül melül. inmedi gelmedi tabi peşimden. peşinden gelinecek bi tip de değilim ama insan beklemiyor değil. ben orada saniyelik aşklar yaşarken adamla o adam allah bilir neler düşünüyordu. "ne bakıyor bu değişik?", "osursam kimse anlar mı acaba?","bu gezegen havada nasıl uçuyor?","akşama ne yesem?","ulan hava çok sıcak be" gibi seçenekler mevcut. ne garip değil mi? her gün binlerce insanlar görüyoruz sokaklarda. birbirimizden hiç haberimiz olmadan yaşıyoruz. ne bileyim belki tanışsak çok iyi böyle dev iyi arkadaş olabileceğimiz insanlarla veya sevgili olabileceğimiz insanla hiç tanışamadan öyle yaşayıp gideceğiz. neyse sahi bu gezegen nasıl havada uçuyor ? o daha da garip. bizde üstünde yürüyoruz filan.