çok fena vicdan azabı çekiyorum, öyle bir vicdan azabı ki nietszche görse teselli ederdi, halbu ki neden bu kadar herşeye vicdanımla karar veriyorum bilmiyorum, 'dinler beni bağlamaz kendi ahlak yasamı bulayım evrensel bir ahlak yasası yoktur' derken bulduğum şey götümde patladı, önceden kader, kısmet diyordum şimdi herşeye ben yaptım evrene bu mesajı ben verdim diye bakıyorum, tüm suçu kendimde bulmaktan sıkıldım ama başka bişeyde yapamıyorum, kendimde tutuklu kaldım, ve haklı olmak için bir sürü sebebim var, tanrı gerçekten bir sürü şeyi insanlar için yasaklıyor ve acı çekmemizi istiyorsa benle gurur duyuyor olmalı, sahiden o anlamda kulluğun hakkını veriyorum