biliyorum ki en başından beri çok zor bir ilişkiydi.bir takım tedirginliklerim vardı.biraz da karşı taraftan bir soğukluk hissediyordum.ama sevdiğini de biliyordum.zorlukları kabullenmek yerine ise ben direnmeyi tercih etmiştim oysa.çünkü onunla herşey bir başka güzeldi.istanbul'a bağlayan bir bağ vardı beni.çok sevmiştim istanbul'u.ben istanbul'un kendisini mi yoksa içinde "o" var diye mi o kadar sevdim? işte buna şimdi kati birşey söyleyemiyorum.oysa ki bu ilişki başladığından beri sanki bulutların üzerinden bakıyordum dünyaya.benim için bir rüyadan farkı yoktu.bu haftasonu ise sonu sevgili olarak son defa gördüm.bundan sonra bir dost bir arkadaş misali.çünkü bir arkadaş olarak olsa da onu görmek iyi gelecek.o bambaşka biri! benim umutlarım, düşüncelerim, hayallerim bir volkan misali kocamandı.büyük, çok fazla büyük-tü.. bunu burdan bu şekilde söylemek istemezdim ama "ben seni çok sevdim!.." güle güle sevgili, hoşgeldin dost..