bu aralar o kadar yoğun çalışıyorum ki ne kendime zaman ayırmaya ne de herhangi bir sosyal aktiviteye fırsat bulabiliyorum.yaşıyormuş gibi hissedemiyorum sanki.son günlerde kabuğuma çekildim adeta. arkadaşlarımla eskisi kadar sık görüşemiyorum (belki de görüşmüyorum).sözlüğü takip edemiyorum. * ne olacak bu halim onu da bilmiyorum. arkadaş çevreme out olmadığım için bir anlamda kendimi yalnız da hissediyorum.insanlarla tam anlamıyla bağ kuramadığımı düşünüyorum.bundan dolayı vazgeçilmez olarak addettiğim kimsem yok çevremdekilerin de benim için benzer şeyleri düşündüğünü varsayıyorum. bu şekilde devam dersem yeraltı filmindeki muharremi oynayabilecek seviyeye geleceğim.silkinip kendime gelmem gerektiğinin farkındayım ama her şeyin henüz başında olmama rağmen bunu yapacak gücü kendimde bulmuyorum. gece gece bu kadar depresif bir entry niye yazdım onu da bilmiyorum. gece yarısı gelen ağlama hissi nden dolayı olabilir.
şunu da belirtmeliyim ki sen de hiç yardımcı olmuyorsun sözlük yok yalnızsın yok gündemde değilsin... pehh...

ps: entry tekrar okuyunca fark ettim de amerikan filmlerinde milletin sürekli angarya kitlediği ezik, asosyal ,asyalı işçi profili çizmişim direkt.