caresiz escinsellerden sikildim valla. nereye baksam kime elimi atsam hepsi dertli, hepsi platonik, hepsinin hayati bok, kimse istedigini elde edemiyor falan filan. yok mu soyle yasadigi hayattan mutlu, zamaninin tadini cikaran, ne oldugu kim olduguna kafayi takmamis birileri. kimsenin dunyayi kurtarmasi gibi bir durum yok ama herkes ya ben kurtaracam ya da hic bir zaman kurtaramayacaz yarragi yedik kafalarinda.

okudukca uzuldum su itirafta yazanlari.

(bkz: izdirabini sikim)