doğru insanı beklemek başlığına yazacaktım ama malum sözlükçe itirafa bayıldığımızdan buraya iliştireyim, belki benzeri duygu-düşünceleri olanlara daha çok ulaşır dedim. itiraf kısmını okumak istemeyenler direkt videoya geçebilirler.

1,5 yıldır bu işlere (diyelim), hemen hemen 1 yıldır da appleri kullanmaya başladım. öncesinde gerek duyduklarım genel sözlükten okuduklarımdan da olsa, epey önyargılıydım, zira applerin ne için olduğu belli ve büyük çoğunluk haliyle seks amacına uygun kullandığı için tertemiz bir prens gibi fransız kaldım duruma. neyse, gel zaman git zaman birçok insanla konuştum(hatta konuşmamam gerekirken bile konuştum). yalan değil, konunun seks olduğu da oldu, "aa bir tanışalım" dendiği ve havada kaldığı da. şans eseri(!), denk geldi de bir kahve içmeye, düzgün bir "randevuya" çıktıklarım da oldu tek tük, ha tabi ikinci randevu oldu mu derseniz, olmadı. ha hiç mi etkilendiğin olmadı mı derseniz, işte olayın özünün başladığı yer orası.

düzgün bir şekilde bi tanışalım-bakalım diyip de kendini bir tık bile açmayanlardan 1,5 yıl önceki eski sevgilisini unutamayanlara; sürekli kovalanmak için kaçanlardan, sürekli ilgi gösterip buluşmaya gelince eken/kaybolanlardan, zaman öldürmeye, ego tatminine, kıskandırmaya vs amacıyla birileriyle tanışanlara kadar kısa bir sürede hemen hemen görülebilecek birçok tipi gördüm. çok kez bıktım, usandım, çöktüm; zaten bu ülkede kayda değer bir geleceğimiz olmamasının bi yana; gerçekten, ciddi ciddi belki de birilerinin olmayışından ötürü. "belki de birilerine ihtiyacım yok, ben böyle iyiyim" dedim, ara verdim. zamanla "akıllanmış biçimde" döndüm, yöntemimi-düşünce yapımı daha rahat ve genişleterek baktım, yine aynı/benzeri hikaye, farklı yüzler ama ne yazık ki aynı bakışlar/ifade. bir ara (öyle olduğunu düşünmesem bile) "belki de sorun bende, buradakilerle/bu zamanda uyuşamıyorum" dedim. hızımı azalttım, fakat sonuç aynıydı. bunun sonucunda da birkaç gün önce tamamen bu "dating" işlerinden elimi ayağımı çekme kararı aldım.

bu arada belirtmeliyim ki bütün bu süreçte, değil ciddi eh diyebileceğim-kayda değer birisi bile ol(a)madı.

tam da bunun üzerine, aynı günün akşamı yakın bir arkadaşım bi video attı. kişisel gelişim zımbırtılarına (hala da) pek inanmasam da, bu bir yılın sonunda bir kez daha anladığım, aslında hep bildiğim ama görmemezlikten geldiğimi benimsedim. bir bakın derim.

http://www.facebook.com/mertguler/videos...