sevgi ne güzel şey degil mi? tanrı'nın bize verdiği en güzel hediye. hiç olmadık zamanda içimize alev gibi düşen dünyadaki en güzel duygu bence. hayatın gerçek anlamı di mi? sadece sevgili anlaminda söylemiyorum. bütün sevdiklerimizin kiymetini bilmeliyiz; çünkü onlari ne zaman kaybedeceğimizi bilemeyiz ki... onlari ne kadar çok sevdiğimizi söleyecek şansimiz olmayabilir. sevgi dedim de aklıma ne geldi biliyor musunuz? geçenlerde başımdan bir olay geçti. aylarca beraber olduğum bir sevgilim vardı, gözümden bile sakındığım. o kadar güzel bi kızdı ki anlatamam. deli gibi kıskanıyordum hiçbir arkadaşımla tanıştırmadım onu. bir gün evde oturuyduk. o mutfaktayken ben hayatta hiç yapmadığım bir şeyi yaptım ve onun telefonundaki mesajları okudum. bir de ne göreyim dersiniz 'aşkim cumartesi saat 2'de kadıköy iskelesi'nde buluşalim mi?' diyen bi mesaj. keşke okumasaydım. tabi saat 2'de ben de oradaydım. aman allahım gözlerime inanamadım. hayatta en çok sevdiğim ve yillardir ayni sahneyi paylaştiğim piyanist arkadaşim ozan beni onunla aldatmişti. yemin ederim beynimden vurulmuşa döndüm kisacasi ayrildik. duydumki 20 gün sonra onuda terk etmiş. bizim semtte küçük bir meyhane var. orda gördüm ozan'ı... dertli dertli içiyordu, gözleri dolu dolu. kadehimi kaptığım gibi oturdum yanına ve ona dedim ki... yok lan ne dicem. nejat alp'in şarkısı bu. o diyor başında filan. bu da ilk itirafım. hayır itiraf da değil. neyse 'bugün sıçtım, dün kusmuştum' türünden yazılardan iyi gibi geldi bana.