aynı ortamda bulunduğum kişiler mümkünse nefes bile almasın istiyorum. yani tekrarlanan şeyler beni aşırı rahatsız eder bu ne olursa olsun. hatta çalıştığım iş yerinde stajyer liseli bir kız vardı. işe zaten gram ilgisi yok, oturmuş köşede telefonla mesajlaşıyor sabahtan akşama kadar. bir de burnu mu akıyor ne geldiği günden beri fıs fıs fıs burnunu çekiyor. ilk başlarda kulaklığı takıp son ses müzik açarak bastırdım sesini ama sürekli de kulaklık takamıyon. söyleyeceğim söyleyeceğim diyorum ama kırılır diye söyleyemiyorum. kaç kez seslendim hatta söylemek için, bana bakınca başka bir şey söyleyip geçiştirdim. neyse daha sonra ben hastalandım, burnum akmaya başladı. baktım sabah uyanır uyanmaz sömkürüyorum, iş yerine gelince de her aktığında lavaboya gidip iyice bir temizleyip geliyorum. bunları da şey diye yapmıyorum, ondan farkım kalmaz diye, refleks olarak yapıyorum. yani insanlar diyebilir sen de hasta olabilirdin, bunlar normal diye. hayır değil, ben de hasta oldum ve odada tek bile olsam burnumda yarım kilo sümüğü asansör gibi aşağı indikçe yukarı çekemem. hastayım yetmiyormuş gibi bir de bunun hamallığını mı yapayıp. neyse hasta oldum, iyileşecektim neredeyse baktım bi gün yine bu başladı çekmeye. o an da keyifsizim zaten. dedim ki bak burnun akıyor anlayabiliyorum ama utanma git lavaboya sömkür ne varsa. burada o sesi çıkararak insanları rahatsız ediyorsun diye. sonra baktım lavaboya gitmeden de durdurabiliyormuş. kaç kez unutup tekrarlasa bile hops diye durdurdum. artık yapmıyor allahtan.