hobi olarak rahibelik yapan bir prensestim. ama kılık değiştirip kimsenin bilmediği bir geçitten geçip orospuluk yapmaya gidiyordum. hatta bir kersinde bizim başrahiple kerhanede pişti olmuşluğum bile vardı. o yine iyiydi de kral babacığıma yakalanmasaydım keşke diyorum bazen.

mahallenin bakkalının karısıymışım. 5 çocuğumuz varmış ama herbiri mahallenin ayrı bir esnafındanmış. zaten kocam olacak herif de, meyhaneciye çizdiriyormuş kestaneyi.

osmanlı padişahı boncuklu deli ibrahim....

eli silah tutan insanlardan biri

(bkz: ayı sözlük yazarlarının ebelerinin nikah tarihleri)

orospuydum büyük ihtimalle ya da yunan mitolojisindeki oğlanlardan biri (meslekse meslek).

bir meslek olarak kabul edilir mi bilmiyorum ama ben kesin cariyeydim.

elindeki kılıçla bir çok kişinin korkulu rüyası olan kiralık katildim.

kevaşe.

güneş batmayan imparatorlukta diplomattım. ondan önce de antik yunanda tüccardım.

tuvalete gitmek yerine çocuk doğuran bir ev hanım ağası.

akşam kevaşe gündüz gizli ajan.

'' önceki yaşam mı ? başlığı atarken demleniyordu galiba yazar. '' dedirten başlıktır.

bir yazar memnuniyetsizliği var üzerimde sanırım 'yazar' *

20 yıl kadar önce kızkardeşimle birlikte, bir gazetenin ekinin verdiği çok uzun süren bir reenkarnasyon testinin sonuçlarına bakıp hem hayrete düşmüş hem de ürkmüştük.
çünkü, çocukluğumuzdan beri bizi yansıtan temel özelliklerimiz ve meraklısı olduğumuz ülkeler aynen çıkmıştı!
bu testin sonuçlarına göre ben, bugünkü ukrayna civarlarında yasamış bir coğrafyacı-haritacı imişim ki, bu durum, hem slav dillerine hem de haritalara neden bayıldığımı açıklamaktadır.

çok net "simyaci"

çoban otu olduğum için bir mesleğe ihtiyacım olmadı. sadece doğanın bana verdiği ve yapmam gereken biyolojik döngüye katıldım dattebayo.

(bkz: kumandan)

günde beş vakit kadrolu, ramazanda part time imam
*

(bkz: pavyon tuvaleti önünde kolonya ve peçete veren kişi)