bir yazarımız oya - bora'dan bahsedince, eski günler canlandı.
ne güzel sözler, nasıl samimi tavırlar, ne içten duygular.

"kime sorsan söyler beni
kırık kalpler sokağında
bir görsen hatırlarsın
senden bir iz dudağımda

kim çözer bu deli kördüğümü
bir tutam küle döndüğümü
ellerin bana dokunmazsa
kim bilir benim yandığımı"



"al aşkım beni yanına dalmışım sarhoşluğuna
bir ömrü senle aşalım al uçur beni sonsuza
kaybetmek varsa ne çıkar
aşkta yer yok hiç korkuya

öyle günler var ki baştan sonu gelmiş
böyle istenmiş sen yaşamalısın
ayrılık beter ölümden tanrı yazmasın
aşkımı benden kimse ayırmasın"