candan erçetin'in ama elbette ki mete özgencil'in aşk acısından geçemediğini söyleyen bedbaht ruhları ters köşe yapan bilgelik dönemi şarkısı. her kopan ve onulmaz sandığın yanlarını bir başkasının yamayacağını, gururunu bile yakıp küle çevirecek diriliş hikayesi kahramanına karşı koyamayacağını tokat gibi insanın yüzüne yüzüne vurduğu şarkısı. aşk mı daha zalim, acısı mı daha karşı konulmaz, yoksa duymak istemediğimiz geleceğe dair gerçeklerin film şeridi gibi gözlerimizin önünden geçişi mi daha incitici? bu zaten şarkı falan değil, insanın kendinden bile hoyrat oluşunun en yalın hikayesi.