tarihte babamla aramdaki konuşmada aynen şu şekilde kendine yer bulmuş olan askerlik çeşididir.

-ee okulunda bitti artık şirketin yönetim kurulu üyeliği için imza sirkülerinde isminin yer alması gereklidir, yarın ivedi bir şekilde notere gidiyoruz

+peki ya askerlik?

ben bu cümleyi kurduğumda babam taş kesilmişti, dili tutulmuştu kekeleyerek ki asla kekelemez babam istanbul türkçesiyle konuşur-oğlum haberin yok galiba bedelli çıktı allaha şükür halimiz vaktimiz yerinde parasını verebiliriz...gitmezsin.zira şu ara yönetici kadromda senin gibi ultra bir inovasyon gücüne ihtiyacım var.

+olmaz baba ben de vatani görevimi yerine getirmek istiyorum bu tür şeyler insanın hayatında bir kez olur ve bir daha asla yaşayamayacağım duyguları bir izmirli güzelin çilek dudaklarına yapışıp kalarak yaşamaya çalışmak istemiyorum ki o da o okul yolundaki ucuz kızların tadını vermiyor( o sıralar çokca dinlediğim yılmaz erdoğan ve berksan?dan alıntılar yapıyorum)babam yine taş kesilmişti, hiç huyu değildir ama cevaplarım ard arda birer sevda demirel tokadı etkisi yarattığı için en fazla annem cem davran olabiliyordu...

-oğlum iyi düşün bu karar bir daha asla şirkete girememen anlamına geliyor biliyorsun değil mi? çünkü sen benim sana vaat ettiğim bu ultra lüks hayatı red edip çarıklı olmaya gidiyorsun...

çok sinirlenirdim çarıklı lafına gözüm döndü birden diğer 7 kardeşim de odadaydı onlarda hep bir ağızdan "en büyük asker bizim asker" gibi beni babama karşı kışkırtan cümleler kullanıp ellerinde odamdan söktükleri tam boy fergie ve shakira fotoğraflarını ellerinde sallıyorlardı

+hey! bana bakın çarıklı sensin, sen! sen! sen! ordaki askerler çoğu zaman aç kalıyor, çoğu zaman uykusuz, çoğu zaman hasret çekiyor... ama sizler babamın birer maşasısınız sözünden çıkmıyorsunuz ben bunu red ediyorum. evet ben sadece sizin karşısınızda belki bir küçük ustayım yaşar usta ama asla vicdanımın bana git dediği yere serveti seçip gitmemezlik etmeyeceğim

dedim ve arkamı dönmeden çıktım gittim. askerliğimi de paşalar gibi para vermeden kardeşlerimin yanında yaptım. beraber üşüdük beraber dertleştik, onların küçük hayatlarına girdim, aynı havayı soluduk... şimdi ailemden ayrı yaşıyorum kocaman bir fabrikam var evet kocaman bir arkadaş, dost fabrikam var ben çok zenginim

fakirler ölsün kışladan selamlar...