evet sözlük, günlerdir içimde biriktirdiklerimi bir başlık açıp sizinle paylaşmak istedim başlıktan belli olduğu üzere artık dayanamıyorum. her lanet güne ölüm haberleriyle uyanmak istemiyorum, bahsettiğim şehit, sivil, gerilla ölümü değil. bahsettiğim insan ölümü, insanlar artık ölmesin istiyorum. kendini bir yere ait hissetme ihtiyacına girmiş bir gerizekalının, ben şu ırkım, şu toprak benim, bayrağım da şu olsun demesiyle başlayan bu gerizekalı kimliklendirmeye öfkeliyim sözlük. duygusal bir insan değilim ama artık anneler ağlamasın istiyorum, gülmeye utanır oldum bugünlerde sözlük. öyle utandırıyor bu manzaralar insanı, her şey saçma bir toprak parçası için mi? ya da yine insan yapımı olan kültürlere sahip çıkmak için mi? bilmiyorum sözlük, bunların hiç biri bana hitap etmiyor. dilim, dinim, kültürüm, rengim, cinsim, bayrağım, seviştiğim her ne haltsa hiçbir zaman benim için bir gurur kaynağı olmadı sözlük. gurur da ne? varlık olmanın özüne ne zaman erişeceğiz? ne zaman kategorileştiren sistemden ayrılacağız? insanlar nasıl bu kadar bencil sözlük? kalpleri hiç mi yok, hadi akılları yok da vicdan dağıtılırken nerdeymiş bunlar? bilmiyorum sözlük, hiç iyi değilim. bu dünyaya neden kimseyi sığdıramıyoruz? ölü beden de yaşayan beden de aynı yeri kaplamaz mı? toprak bu kadar acıdan sonra susar mı? üstüne bulaşılmış onca kanı, kiri nasıl taşır omuzlar üstünde? neyse sözlük, bu da benim bugünlük ağlama duvarım olsun. insanlar da ölmesin, hayvanlar da ölmesin ( hayvanız da) kimse ölmesin sözlük.