varlığı hissedilen yegane insandır. tektir, bazen yok olur yerine geçen biri olamayacağı anlaşıldığında tekrardan sıkıca sarılınır.

mesela anne ya da baba'nın hayatta doldurduğu yere göre böyle bir konumu vardır. bazıları içinse eline dokunduğunda avuçlarında kaybolduğu güvenebildiği insandır. bazıları sadece kendini terk edip başka bir bedenin içinde yaşamını sürdürmeye devam etmek ister ve ona tutunur. yokluğu varsayım olarak hissedildiğinde bile, o anki atmosferi dağıtmak ve hep varolmasını dilemek için kişiyi kıvranarak şekilden şekile sokan insandır.

duymak istemediğim sözdür. zira çok büyük bir sorumluluk getirmekle birlikte, ben ölürsem napar tribi de çabası. ben böyle hissettiğim için karşımdakinin de böyle hissedeceğini varsayarak sevdiğim insana asla bunu demeyeceğim. her şeyi söylemeye gerek yok bırakın bilmeyiversin bunu, düşünüp canını sıkmasın dattebayo.