uzun süre oldu. uyuyamadığım bir gecedeyiz ve aklıma burası geldi. 2020 yılıymış burada o geceleri geçeridiğim günler. vay be zaman ne de çabuk akıyor. arkadaşlar eğer birileri okuyorsa ve okumuşsa eskiden yazdıklarımı bir şey söylemek istiyorum. hepsi geçiyor. ne değişti bilmiyorum. hala onu seviyor muyum? evet ama eskisi kadar degil bence. hani bir söz vardı seni seviyorum da seni sevmeyi o kadar sevmiyorum artık. o döbem karanlık ve hiç bitmez sanmıştım. acı benim anlamım sanmıştım örneğin. şimdi tam tersi. eğer aynı şeyleri yaşayan biri varsa ona geçecek takma gibi saçma bir şey demeyeceğim. umarım geçmesine gerek kalmaz diyeceğim. 4 sene oldu kimseye aşık olmadim yeniden ben. hala o baştaki korkunç bir acıya dönmeyen utancı ve aşkı özlüyorum ama artık onu aramak bile gelmiyor içimden. oysa onun için sürekli bana ulaşma çabası var. bir dostu kaybetmeme çabası:) eskiden en yakışıklı adammış gibi gelirdim son görüşmemizde meeeh oldum biraz. ben bile hayret ettim yani bir duyguyu bu kadar ustaca katletmiş olabilmeme. neyse demek istediğim ne öldüm ne kaldım. bambaşka bir hayatta bambaşka bir şekilde yaşıyorum. aşk? artık galiba öyle bir hissim yok.