heteroseksüel birine aşık oldum, o beni arkadaşı olarak görüyordu. 1 yıla yakın aralıklı sohbet ettik, sonrasında ona açıldığımda kötü bir tepki vermedi. çünkü aramızda var olan o büyülü çekime anlam veremiyordu zaten. şu an hala devam eden ve hiçbir sıkıntı yaşamadığım bir ilişkim var aynı kişi ile. bu tabular yıkılmalı, insan insana aşık olabilir... bırakır gider aldatır vs bunlar insanın kişiliği ile alakalı. karaktersizse karşınızdaki her şekilde her kimlikte sorun yaşatır size. önemli olan gerçekten kalbi ile ruhu ile kişiliği ile sizi anlaması, sizi sevmesi en önemlisi de saygı duyması. her insanın iyi kötü tecrübeleri olmuştur l , g , b ya da heteroseksüel biri ile. ben tüm tecrübelerimi değerlendirerek güzel ve doğru bir ilişkinin içinde görüyorum kendimi. ve bunu heteroseksüel biri ile yaşıyor oluşum, bu tarz kimlik ayrımı yapanlar için pozitif düşünce sevki olsun (:

sevk edildi...
olumlu düşünceler aşılanmaya başlansın efendim

bugün bir kız arkadaşı oldu. bana bahsederkenki sesini duysanız, nasıl mutlu olduğunu anlatamam. ben de mutluyum zira uzun zamandır ilk defa onun bu denli mutlu olduğunu işittim ama artık içimde bir yerlerde çarpmayan bir şeyler acıyor gibi ne tuhaf

son kez yazıyorum buraya, işgal ettiğim yerlerden dolayı özür dilerim. ben 20 yaşındayım ve hayatımda ilk defa bir şeyin geçmesi için bu kadar dua ettim. geçmiyor ya da eskimiyor galiba, sadece yeniden dirilene kadar bir yerde saklanıyor. bilmiyorum nasıl kurtulurum ya da kurtulmak istiyor muyum? bildiğim tek şey var o mutlu oldukça içimde açan kelebekler ölüyor ve öldürüyor beni. belki de benim de cezam budur diyorum kendi kendime ama hak edecek ne yaptım bilmiyorum açıkcası... neyse şimdiye kadar okuyan herkese teşekkür ederim, nasıl doğduğuma karar vermek isterdim belki ama bu çoktan geçti, keşke kime aşık olabileceğimi seçebilseydim...

stalklamalarım sonucu facebook ilgilendikleri kısmında kadınlar ve erkekler kısmını seçtiğini herkesin gay olduğunu bildiği biriylede arkadaş olduğunu farkettim.kesin heterodur da diyemiyorum.bilememek daha kötü hep aklını kurcalıyor ama yapabileceğin pek birşeyde yok.

sürekli düştüğüm durum. yatakta tavana bakıp ağlaya ağlaya hüzünlü şarkılar dinlemekten ve en ufak bir ayrıntıyı bile kafanızdan canlandırmaktan kaçamayacağınız bir durumdur. yaptığı her hareketi sorgulayıp kafayı yersiniz. bu sevgi yoksunluğundan ve eşcinsel insanların çevremizde az olmasına kaynaklanıyor tamamen. onun içten içe sizi sevmesini size dokunmasını size ilgi göstermesini bekliyorsunuz. ruhsal yalnızlığınızda kafa dengi olduğunuz birinin size eşlik etmesini bu zor, homofobik toplumda size sarılmasını istiyorsunuz. ama o da herkes gibidir. sizi kınıcak anlamayacak sevginize karşılık vermeyecektir. belki de biseksüeldir diye kafayı yiyip gözünüz başkasına göremicrk gönlünüz başkasını sevemicek duruma gelir. imanınız o olur. insanlar hep olmayacak şeyleri isterler zaten. benim gibi çevresindeki tek eşcinsel olan ve ruhsal yalnızlık çekenler yalnız değilsiniz. (yalnız öleceğim galiba)

uzun süre oldu. uyuyamadığım bir gecedeyiz ve aklıma burası geldi. 2020 yılıymış burada o geceleri geçeridiğim günler. vay be zaman ne de çabuk akıyor. arkadaşlar eğer birileri okuyorsa ve okumuşsa eskiden yazdıklarımı bir şey söylemek istiyorum. hepsi geçiyor. ne değişti bilmiyorum. hala onu seviyor muyum? evet ama eskisi kadar degil bence. hani bir söz vardı seni seviyorum da seni sevmeyi o kadar sevmiyorum artık. o döbem karanlık ve hiç bitmez sanmıştım. acı benim anlamım sanmıştım örneğin. şimdi tam tersi. eğer aynı şeyleri yaşayan biri varsa ona geçecek takma gibi saçma bir şey demeyeceğim. umarım geçmesine gerek kalmaz diyeceğim. 4 sene oldu kimseye aşık olmadim yeniden ben. hala o baştaki korkunç bir acıya dönmeyen utancı ve aşkı özlüyorum ama artık onu aramak bile gelmiyor içimden. oysa onun için sürekli bana ulaşma çabası var. bir dostu kaybetmeme çabası:) eskiden en yakışıklı adammış gibi gelirdim son görüşmemizde meeeh oldum biraz. ben bile hayret ettim yani bir duyguyu bu kadar ustaca katletmiş olabilmeme. neyse demek istediğim ne öldüm ne kaldım. bambaşka bir hayatta bambaşka bir şekilde yaşıyorum. aşk? artık galiba öyle bir hissim yok.

bırak heteroya aşık olmayı, bir gay'e bile aşık olamıyorum. aşk kapılmak için çok lüks bir duygu bence.
düşünsene dışarıda milyonlarca insan seni sen yapan şey yüzünden senden nefret ediyor. aşka gelene kadar, korku,hüzün,kaygı vb duygular daha ağır basıyor ben de. hepimiz bu koşullar altında yaşarken cidden birine aşık olabilecek lüksünüz varsa şanslısınız bence.

bir biseksüele aşık olmak kadar zor değildir. en azından tek taraflı olduğundan emin olursunuz. seviştikten sonra mutfak masasında sevgilisi tarafından görüntülü aranıp boynundaki morluğu açıklayışına şahit olmazsınız. ya da evden çıkarken masanın üzerinde gördüğünüz çerçevedeki çocuk için "çok tatlıymış, yeğenin mi?" sorusunu sorduğunuzda "kızım" yanıtını almazsınız. instagram gizlide eski nişanlısıyla çekinip silmeye kıyamadığı fotoğraflara da denk gelmezsiniz. çünkü tek taraflıdır asla bahsettiğim aşamalara -neyse ki- gelemezsiniz.

büyük konuşmak istemem. allah korusun herkesin başına gelebilir.