az önce bir daha yaptığım eylem.

kendimden hiç beklemediğim bir performans sergiliyorum şu sıralar.

ilki çok sıkıntılı bir süreçle yaşanmıştı ama sonu eh, fena olmayan bir şekilde bağlanmıştı.

bir kaç gün sonra en yakın arkadaşıma, ki kendisi erkek, kadınlarla fiziksel temasın ben de etki yaratmadığından bahsettim ama daha açık birşey söyleyemedim. neyse o da birşeydir.

şimdi ise hedefimde kuzenim vardı. kendisi kadın, benden iki yaş küçük, bekar ve akademisyen.

daha önceden bana hayretle "düşünsene, hala bugün bile açılamayan eşcinseller var" gibi bir laf etmiş bir kişi. zaten bu lafından gazla ona açılmaya karar verdim de listeye aldım.

annemin geçen gün kalp krizimsi bir atak geçirdiğini ertesi günü o söyledi bana, ben tabii çok kötü oldum, "görüşelim ister misin" dediğinde de "hayır, hiç halim yok" demiştim. dün oldu bu sanırım.

bugün yazdığım mesaj şu şekilde oldu: "anneme erkek arkadaşım olduğunu söyledim, kadın hastaneye kaldırılıyordu az kalsın, life sucks :("

bunu göndermek de bir süremi aldı evet, tereddüt ettim tabii, göndersem mi napsam diye, ama tabii önceki açıldığım kız gibi çooook uzun ve çok sıkıntılı da olmadı, yaklaşık bir saat kadar düşünüp sonunda gönder tuşuna bastım.

sonra da içim içime sığmamaya başladı tabii. ama bu sefer telefonu kapatmadım.

çok geçmeden telefonum çaldı, baktım bu kız. açtım tereddüt etmeden. "mimar, n'aptın sen yaaa, annene söylenir mi böyle birşey? arkadaşına söyle, bana söyle ama sen gidip en son söylemen gereken kişiye söylemişsin", "ya sorma ya, napim, kaldırabilir zannettim, ne bileyim ben öyle tepki vereceğini"...

sonra gülüşmeye başladık. sonra gayet eğlenceli bir konuşma geçti aramızda. anneler çok geri kafalı, onlara söyleme böyle şeyleri, ne farkedecek, boşver, gel seninle konuşalım, ay çok sevindim falan filan.

o kadar stressiz bir konuşma geçti ki aramızda. görüşelim en kısa zamanda diyip kapattık.

bu ülkede bu eşcinsellik işini kafasına takan bir tek benmişim gibi gelmeye başladı bana iyice. ne rahat insanlar varmış ya çevremde, ne güzel.

bir saat kadar sonra bir mesaj da geldi ondan "seni çok seviyorum kuzen, çok cesursun. hep yerin ayrıydı da şimdi başka bir hayranlığım var artık sana :) konuşalım. iyi geceler" yazmış. ba ba ba ba...

annem konusundaki durumları, bu kıza biraz daha rahat açılabileyim diye biraz saptırmış oldum, anneme söyleyeli çok oldu zira. ama açılabilmek için "benim bir erkek arkadaşım var" lafını kullanıp bodoslama yapmak yerine başka bir konu üzerinden girmek istedim ki hakkaten bu rahat ettirdi beni.

evet rahatlıyorum sanırım gittikçe bu konularda. çevremden böyle pozitif tepkiler almak güzel. yalnız son bir kaç aydır resmen evrim geçirmiş gibiyim. psikiyatrist işinin bu kadar faydalı olacağını beklemezdim.