bugün önceden anlattığım nedenle bayağı kötü geçti. açıldığım kıza sakinledikten sonra, cevap olarak "sevgilim burada yaşamıyor ama, geldiği bir gün haber veririm görüşürüz hep beraber, hoşçakal :)" yazdım. cevap olarak "kendine iyi bak, yolunu çizmişsin sevindim, konuşmak istersen istersen her zaman dinlerim :-x" yazmış. bundaki "yolunu çizmişsin" lafı beni yine gerdi, çok saçma anlatınca farkındayım ama buna gene reaksiyon verdim falan, saçma sapan geçti günüm. işten baş ağrısıyla çıktım, eve geldim, sonra kendime güzel bir yemek ısmarladım, açılma cesareti gösterdiğim için kendimi ödüllendireyim dedim. şimdi yemeği yedim, baş ağrım geçti ve kendime geldim. şimdi telefonu açıp tekrar okudum da, aslında gayet pozitif yazmış kız, daha ne istiyorum ki diye düşündüm. benim asıl ihtiyacım olan şey, durumumu, hayatımın önemli bir kısmını samimi arkadaşlarımdan saklamamak artı hayatımı şekillendirirken onlardan sosyal destek alabilmek konuşarak. bunu da teklif etmiş işte kız, daha ne yapsın. aslında iyi yoldayım ve psikolojik sağlığım için iyi şeyler yapıyorum ama çok kanırta kanırta oluyor bunlar benim fobim yüzünden. yenerim umarım yakında yapa yapa. şimdi sakin kafayla ona buluşalım diyip, biraz konuşmak istiyorum. hadi bakalım, bana bol şans.