belli koşullar altında doğrudur.
hem dostluk hem de aşk ilişkilerimde böyle birer deneyimim olmuştur.
fakat, bu önerme ve deneyim, her nefretin aşka dönüşmesi gerektiği gibi bir beklenti doğurmamalıdır.

ve çoğu zaman kombo nefretle biter.

gerekli şartlar altında doğru olan önermedir. hatta arada shakespeare'nin şu sözü gelir de aklıma o yüzden büyük bir hazla başlamasından daha mı iyidir acaba diye sorarım arada kendime. "şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar. ölümleri olur zaferleri, öpüşürken yok olan ateşle barut gibi. en tatlı bal bile tadıldıkça bıkkınlık verir, aynı tat isteği, iştahı köreltir. onun için, ölçülü sev ki uzun sürsün sevgin. hedefe hızlı giden, yavaş kadar geç varır."

nefreti bilmem ama önyargı ile başlıyorsa kesin aşka dönüyor. örneğin "bu adam kesin böyledir bundan adam olmaz" diyorsun ama adam tam tersi çıkıyor ve ani bir hayranlık çat bağlanmışsın bir çeşit büyü sanırım.