benim memleket ama allah büyük söyletmesin, hayatta bir daha yaşamam orda, kötü anılarım güzel anılarımın üzerinde orda. şehir dev bir huzurevi kompleksi gibi ve dedikodu kazanı, herkes birbirini tanır, herkes birbirini çekiştirir. a noktasından giren bir aracın haberi dakikasına b noktasına varır. şehre giren yabancılar anında fark edilir. bir ucundan bir ucu yürüyerek on beş dakika şehrin. 1994 yılında gelibolu yangınında tüm tarihi orijinal surlar yandı, yani yenilerde şehitliklere gittiyseniz o surların hepsi yeni... ayrıca ben daha çocukken ormanların arasında görünen 18 mart tepesi ve yazısı artık beton yığınları arasına kaybolmuş, felaket bir şehircilik sonucu tüm doğal doku yok olmaya yüz tutmuş durumda... yazık...