iki ciltlik jurnal kitabıyla tanıştığım, kendi düşüncelerini özgürce yazdığı keza aşkını ithaf ettiği lamia hanıma ile mektuplaşmalarının olduğu kısım ayrı güzeldir.

--- spoiler ---
"mektuplarını üzülerek okudum. sen ki son liman, son ümit, son dost, ilk ve son sevgilisin sen ki yıldızım, sen ki annem, sen ki çocuğumsun... acılarımla hırçınlaştığına üzüldüm ızdıraplarım çok mu çirkin; çok mu çocukça? onları senden mi gizleyeceğim? sahneye maskeyle çıkmak! ben aktör değilim.
sesinin tonunda minnacık bi soğuyuş hissettiğim an, yokum acılarımın kaynağı sensin, evet ama hayatımın kaynağı da sensin, senin için ve seninle yaşıyorum.
sen uçuruma yuvarlanırken tutunulan dal, sen vaha, sen bütün hayal kırıklıklarımın dudaklarında ümitleştiği kadın."
--- spoiler ---