son ilişkimde bunu tecrübe ettim ne yazık ki. çocuk istismarı konusu konuşulurken bir anda benimkinin yüzü değişti, üzerine biraz gittiğimde itiraf etti. çocukken tecavüze uğramıştı. ona o esnada sımsıkı sarılmıştım. pek bir şey hissetmedi. galiba bana iyi gelmişti sarılmak, çünkü yıkılmıştım. hoşlandığım adama çocukluğunda yapılana bak! bu durumu öğrendikten sonra hiç birşey eskisi gibi olmadı. ona bir pamukmuş gibi davranıyordum, her hangi bir şeye üzülmesini dahi istemiyordum. uzun uzun dertlerini dinliyor, çözmesi için yardımcı olmaya çalışıyordum. bana karşı elinde büyük bir gücü tutuyordu sanki. ancak unutmak istediği bir sırrı biliyor olmam, ona sürekli bunu hatırlatmama sebep oluyordu sanırım. bazı bahaneler ile istiskal etmeye başladı beni. yapabilecek birşeyim olmadığını görünce vedalaşmak istedim, oda dünden razı kabul etti. ara sıra kafede şurda burda karşılaşıyoruz, görmezden geliyor. isterdim ki oturup bir kahve içebilelim en olmadı hatır sorabilelim. malesef ki olmadı. umarım yolu hep açık olur, umarım aradığını derhal bulur, umarım kalbi asla kırılmaz ve mutlu olur. bense bir sırrı taşımanın yükünü ve karşılıksız kalan aşkımı hatta sevgimi kaldırabilirim. sapığın birinin bir hareketi seneler sürecek etkiler yaratıyor, çocukluk çok hassas ve değerli.