kaçınılmaz durumdur. neredeyse herkes çocukken altına işeyeceğini tahmin ettiği halde korku filmi izleme deneyimi yaşamıştır. merak, kendini kanıtlama isteği, büyüdüğünü ispatlama ya da buna benzer herhangi bir nedenle çocuklar bu işi yapar. tabi bu filmler çocuk bünyesinde gece uyuyamama, karanlıktan korkma, alta işeme, eve sapıkların gireceği korkusu gibi envai çeşit fobiye ve manyaklığa sebep olur. video kasetlerin revaçta olduğu dönemde sürüyle korku filmini ablamın bok yemesiyle 8-9 yaşlarında deneyimlemiş bir insanım. evil dead, the shining, nightmare on elm street, texas chainsaw massacre gibi kült filmler bünyemde travma etkisi yaratmıştı. geceler boyu uyumamış ama bu filmleri izlemekten yine de vazgeçmemiştim. geriye dönüp baktığımda çocukken yapılması gereken en son işlerden biriymiş korku filmi izlemek...

ps: trt1'de cuma geceleri 12'den sonra gerilim ve korku filmleri yayınlanırdı. herkes uyuduktan sonra kriz geçirerek izlerdim. hey gidi hey!

freddy krueger'ı ağlayarak, valla billa bakmıyorum diye gözleri ellerle kapayıp ama dayanamayıp parmak arasından izlemektir. ne korkmuştum, senelerce tuvalet deliğine bakarak sıçtım olm ben.

arkadaşlarla öylesine gidilen bir sinemada sinema tarihinin en kült korku filmlerinden the exorcist'e denk gelip yıllarca şeytanla ilgili kabuslar görmek, haftalarca yalnız uyuyamamak ve evde yalnız kalamamak demektir.

not: hala haz etmem korku filmlerinden, tırsarım!