yalnız ve karanlık bi odada aniden gelen bi histir yada her zaman hissedersin ama bastırmışsındır.
mahalle maçlarını özlersin idolun oyuncunun ismini haykıra haykıra attığın gölleri yada dersliklerde sıra arkadaşınla yaptığın şakaları
hayatın bütün saflığını ve mutluluğu cebindedir. işsizlik , para , yargılar , dışlanmışlıklar , toplumsal baskı umrunda değildir tek düşündüğün şey okuldan gelip annenin o tadını hiçbir zaman unutamadığın yemeklerinden yiyip dışarda arkadaşlarınla oynamaktır derdin . saklanbaç , yedi taş yada mahalle maçları...
kafanı yastığa koyup hemen yattığın dönemdir yarının önemi yoktur sadece anı yaşarsın , hiç sevilme yada saygı görme derdin yoktur zaten çocuksundur ve herkesin seni sevdiğini bilirsin
dayının sırtında gezmeyi , amcandan öğüt almayı , dedenin gizliden sana verdiği parayı ve en önemlisi annenin dizlerine kafanı koyup televizyon izlemeyi özlersin
o zamanki saf aşkları bile özlersin , aşık olduğun kişiyi görünce kaçmayı saklanmayı özlersin , defterinin arasına gizliden koyduğun mektubu yani kısacası herşeyi özlersin

bazen diyorum ki keşke hiç büyümeseydik keşke o saflığı hiç kaybetmeseydik ...