inancımı kaybetmiştim ta en başından beri erkekleri gördükçe amip ile goril arası bir varlık olarak tanımlamıştım kafamda nedense bir erkeğin eksikliğini hissetmişimdir(insan olmayana takılır durur).biliyordum aslında bu tür canlılardan bir şey beklenmemeyi bu yüzden hareket bile etmedim kabuğumda kaldım.eksiklik demiştik ya evet artık onu doldurmalıydım arayışlara başlamıştım likelar super likelar havada uçuşuyotdu ama dur bu sefer tipe bakmak yok bio ya bakıp sonra yuzune bakmak vardı sonra seninle konustuk tinderdan seninle match olduk (önce match olduk) spotify şarkılarımızdan konuşarak muhabbetimiz ilerlemişti sonra buluştuk gözlerinin içine bakmıştım birinin beni karşılıksız sevme fikri öyle hoşuma gitmişti(öyle sanmıştım). bana zamanla sevgisini desteğini veren biri gördüm yanımda ne yalan söyleyeyim tipsizdin vucutsuzdun ama gözüm senden başkasını görmüyordu be flört dönemimiz güzeldi,şirindi sende zevk alıyordun(yada sevişmemizi düşünerek zevk alıyordun) sonra zamanla yatamayacağını anlayınca diğerleri gibi sende yavaşça soğukluk koyup çekip gittin(neden şaşırıyorum bilmiyorum) başkalarıylada yattın aslında(gayet normal).ama benim düşüncelermin davranışlarımın benliğimin hic bir öneminin olmadığını sadece tipim ve vucudum için gelmeni açıklaman ise sanki kumdan kale yapmışımda yıkılmasın diye dalgalara karşı koyan masum çocuklar gibiydim o sırada sonra o kale yıkıldı öylece kala kaldım sonra aklıma geldi gençliğimde ki düşünceler daha da derine girdim ve keşfettim ki sevgimi kimse haketmiyor ve korkmuyorum aslında bir yandan sevinirken bir yandan üzülüyorum(ilişkilerde değer kavramının olmamasına).peki ben neydim insanlar için neydim bir vucut bir surat insanlar için araçtım insanlar bakıyor ama ne için bakıyor ahhh aşk konulu kitap yazan şairler,yazarlar çok adisiniz çok.son olarak gözümü açtın teşekkür ederim.ayrıca sorun bende değil ben gayette mükemmelmişim lan!