normaldir. hiç kolay değildir her babayiğidin de harcı değildir. ne eşcinseller var bunu düşüncesinde dahi kendine itiraf edemeyen ya da kendini o şekilde kabullenemeyen.ne olduğunu bilirsen ve olduğun gibi kendini seversen hayat biraz daha kolaylaşıyor.

ben değilimdir. ben aynen şöyleydim "aaaa ben erkeklerden hoşlanıyormuşuum, hay amk işe bak. uvv şu adam çok hoşmuş, gel bana bebeğim"*

(bkz: ayı sözlük itiraf)

biseksüel olunca kafa daha bir karışık oluyor sanki. içinden diyorsun ki "kızlardan elektrik alıyorum , e o zaman bu ne?". çevrenin de tepkisi ona göre oluyor, o zaman sevgililerin neydi diye.

kendi adıma konuşayım, ergenken sanki daha bir kolaydı. suçlayacak daha fazla nedenin oluyor. ailen, anlayışsız (!) arkadaşların, özgürlük (?!), her şeyi başkalarından daha iyi bilmem (he canım, he). o yüzden gelsin alevli ateşli savunmalar, ani ve yüksek sesli tepkiler, hiç biriniz beni anlamadınız demeler, olmadık yerde arkanı dönüp gitmeler.

sonra hayatın içine daha bir girmece. ayağın yere daha bir basması. büyüdükçe tökezlemenin insanı daha bir sarstığını anlamalar.

lakin sadece cinsellik değil her şey böyle yaşanıyor sanki.

damarli22cm ise kolay olur, nasılsa full+full aktif modda olacaktır
altındaysa porno filmlerinden etkilenerek kendi aktifliğini törpüler ve zorunlu pasifliğe doğru sürüklenir

zordur, destek arıyorsa her türlü desteğin verilmesi gerekendir. kendine itiraf edemediği dürtüleri, istekleri, yönelimi hiçbir zaman diğer insanlara, etrafına açılması için baskı yapılmaması gerekendir. bunlardan size bahsediyorsa bu da büyük bir yükü getirebilir her "etrafıma yardım etmek için yanıp tutuşuyorum." diyen insanın kaldırabileceği bir sorumluluk değildir bu insana destek olmak. okuldan sadece tanıdığım arada selamlastığım iki kişi de bu konuda destekçi olarak beni seçmiştir ordan biliyorum. allaha şükür pürüzler çok olmadı, sancılar çok problem yaratmadı açılma, kabullenme sürecinde.

an itibari ile beni anlatan durumdur.kendime hala eşcinsel olduğumu söyleyebilmiş değilim.kabulun bir önceki aşaması olan biseksüel olduğunu düşünme aşamasındayım sanırım :d bir kabul etsemde daha rahat etrafımı kessem diye düşünüyorum bazen.

her ibnenin bir zamanlar içinde bulunduğu durum.bazıları bu aşamayı çok kanlı ve felaketlerle atlata biliyor.bazıları hımm ben ibneyim galiba deyip yoluna devam ediyor.
yeni başlayanlar için en önemlisi klişe olacak ama ne yalnızsınız nede yanlış.
yes bebeyim eğer kendi cinsin seni çekiyorsa sende bizdensin.kabul et rahatla hatta hemen git birini bul yat ve süreci hem zevkli hemde hızlı atlat.

yirmi iki yaşına kadar tüm acılarıyla ve keşmekeşlikleriyle yaşadığım durumdur. sonradan kendimi bulmama yardım eden gay bir arkadaşım oldu da sayesinde psikolojim düzeldi, ben buyum dedim ve mutluluğu yakaladım.

--- sosyal mesaj ---

buradan gençlere sesleniyorum: neyseniz osunuz, kimse için değil kendiniz için yaşayın. sizi olduğunuz gibi seven insanları dost edinin, diğerleri zaten sizin iyi gün dostunuzdur. eşcinsel olmak suç, günah değildir. birini sevmenin nesi günah olabilir ki? hayat o kadar kısa ki, nasıl yaşamaktan mutluysanız o şekilde yaşayın. "peki ya ailem ne olacak?" dediğinizi duyar gibiyim. evet ailelerimiz en değerli varlıklarımız ama bu da bizim hayatımız, dünyaya 1 kere geliyoruz ve hayatımızı onları incitmeden, gerekirse (ki hepimiz böyle yapıyoruz) belli etmeden de olsa yaşamalıyız.

--- sosyal mesaj ---