5 yıla yakın sürdüğünden midir, çığlık çığlığa sevişebilecek kadar içimi açtığımdan mıdır, güvendiğim/güvenildiğimden midir bilemem, yoklugu cok pis koyuyor. evet ilişkimiz içinden çıklamayacak derecede geçimsizliğe varmıştı, ama son haftalarda gördüğüm yabancılasıyor sanki benden, bu üzüyor, halen sevgilim olmaması değil. ve evet zaman gerekiyor. evinin duvarlarında bile benim şectiğim tablolar asılı, benim seçtiğim tuzluktan kullanıyor, benim sectiğim tişörte kadar giyiyorsun, biliyorum senin için de zor. ama ne gerek vardı bu kadar "ayrılmaya". neyse..