üzüldüğüm insanlardır...

ya gerçekten anlamıyorum,anlamayacağım...

işyerinden bir kızarkadaşımı sabah ağlak bir şekilde farkedince,ne olup olmadığını sordum konunun,meğersem bizim yosmanın sevgilisi evliymiş.bu salağında haberi sonradan olmuş.bu da karşı çıkınca,adam da macera aradığını sikinde bile olmadığını buna söyleyip,postayı koymuş..

demek macera,demek değişiklik...

bu duruma benzer bir durum birkaç ay önce gay bir arkadaşımında başına gelmişti.halen toparlayamadı...salak, hap falan bile içmeye kalkıştı.ahh safım uğrunda hap içtiğin,bu kadar hayatı kendine zehrettiğin adam,bir hiç,dingil.....

hayır olay sadece duygusuz bir cinsel birleşme olsa,buna bile bir nebze göz yumabilirim. fakat bir insanın zaaflarını kullanıp,o şekil hayatına girmeye çalışırsan senden de acizi yoktur...

neymiş efendim,zaten karısını sevmiyormuşmuş,zaten boşanacaklarmışmış,aile zoruyla evlenmişmiş,çocuk şartmışmış...aman bi ağlamalar,bi sızlamalar,bi duygu sömürüsü,bi mıç mıçlık..

bu ne rahatlık be yavrum,bu ne bolluk...oldu başka bir arzunda var mı böcüşüm? yok yaaa,ee ben ve benim gibi saflar neyin mücadelesini veriyoruz o zaman..biz de biliyorduk ne şişim yansın ne kebabım politikasını uygulamayı... 27 yaşındayım,yaşıtlarımın çoğu evlendi,barklandı,yavruladılar falan, ben ve benim gibiler ise halen yapayalnız evlerinde,duvarları ve tavanı seyrediyoruz...

şu an zaten baş prensibim,evli erkeklerden uzak durmak...bir de salak olduğum için hemen gönlüm kayıp,bazı şeylere gözyummayım sonradan diye baştan keserim muhabbeti ya da sağolsunlar arkadaşlarım beni geri çeker.çok bilirim yani başlarda elektrik aldığım evli erkekleri,ama durumu farkedince hemen kestiğim iletişimleri...

insanlar korkaklıklarına başka kılıflar uydurmamalı...başkalarının hayatlarının içine bu kadar kolayca etmemeli...