argüman 1: yazık kadına!
karşı argüman 1: belki de değil? ne biliyorsun? belki adam karısının cinsel ihtiyaçlarını gideriyordur, belki onu hiç bir adamın mutlu edemeyeceği kadar mutlu ediyordur ve önemsiyordur? günümüzde heteroseksüel evliliklerinin çoğu başarısız oluyor ve 2-3 yıl içinde bitiyor. belki bu adam karısına mutlu ve istikrarlı bir eş olmayı başarmıştır? belki o kadın bu adamla evlenmeseydi kendisini her gün döven, hayatını cehenneme çeviren heteroseksüel bir adamla evlenecekti? nerden biliyorsun bu kadına yazık edildiğini?

argüman 2: ikiyüzlülük!
karşı argüman 2: yapma ya? demek sen ikiyüzlü değilsin? demek sen ikili bir hayat yaşamıyorsun? demek sen herkese outsun? eğer öyleyse helal olsun. çoğumuzun yapamadığı şeyi bütün cesaretinle yapıyorsun. şapkamı çıkarırım. ama eğer değilsen sen de hepimiz gibi ikiyüzlüsün. hepimiz bir yalanı yaşıyoruz. bir insanın başka bir yalanı yaşamak isteyebileceğini anlamak o kadar mı zor?

argüman3: kamuflaj!
karşı argüman 3: belki, belki de değil. olayın toplum baskısından ve kamuflaj yaratma çabasından daha can alıcı bir noktası var. bu alemde kalıcı bir şey bulamayacağımızı içten içe biliyoruz ama dıştan dışa kabul edemiyoruz. gaylerin sorunu nedir bilemiyorum, ama bu sikiş ve ego açlığı denizinde kalıcı ve gerçek bir şey bulmanın ne kadar zor olduğunu biliyorum. eşcinsel evliliğin toplum tarafından ya da devlet tarafından kabul edildiği bir ülkede yaşıyor olsaydık bile yine de aynı şeyi iddia ederdim. durdurulamaz bir açlığımız var, neye aç olduğumuzu da bilmiyorum tam olarak sanki her şeye açız ve ne kadar çok yersek yiyelim doyamıyoruz. ve bir gay tüm bu maratondan sıyrılıp çoluk çocuğa karışıp hayatında kalıcı bir şey yaratmak isteyebilir pek tabi.

argüman 4: aldatacaklar!
karşı argüman 4: belki öyledir. belki de değildir. heteroseksüel erkeklerin büyük kısmının aldattığı da bir gerçek tabi. ne önemi varki? aldatıyor olsa bile bunu evine yansıtmamayı başarıyorsa aferin ona. sadece eşcinsel erkekler için söylemiyorum bunu. heteroseksüel erkek ve kadınlar için de söylüyorum.

argüman 5: mutlu olamayacaklar
karşı argüman 5: peki sen olacak mısın? istasyon istasyon gezdikten sonra o trenin evine varmayacağını bilerek mutlu olacak mısın? her durumda mutlu değiliz biz. ben de kendi adıma avantajları olan bir mutsuzluğu seçerdim.

kısacası bu konuda ne düşündüğümü az çok anladınız. ben kendi adıma kimsenin yaşam şekliyle ilgili ahkam kesmem. herkes seçtiği hayatı yaşar. ve yaptığı seçimlerin doğru ya da yanlış olduğuna karar verecek olan merci insanın kendisidir. her hafta başka bir sikiş yapan adamın da hayat tarzının eleştirilecek ve onaylanmayacak bir tarafını bulabiliriz ille erdem bekçiliği yapacaksak. açıkçası bu duruma tahammül gösteremeyen gayleri anlayamıyorum. hatta işin içinde küçük bir kıskançlık faktörü yattığını düşünüyorum bazen. "ben yalnız öleceksem diğer bütün gayler de yalnız ölsün" gibi bir şey var sanki.