milliyetçi olmak, fakirler arasında daha yaygın evet ama bu zengin milliyetçilerin olmadığı anlamına gelmiyor. çünkü vatanseverlik ve milliyetçilik(iş ırkçılığa varıp abartılmadığı sürece) insanların ait olma ihtiyaçlarını karşılayan ve onlara kendilerini iyi hissettiren kavramlar. fakat ne yazık ki bu kavramlar birçok insan tarafından gurur duyulma raddesine getirilmiş, kendinden olmayanı dışlama boyutuna ulaşmış durumda ve ben bu durumu inanılmaz saçma buluyorum. her seferinde bu durumla karşılaşınca aklıma arthur schopenhauer'in şu sözü geliyor:
en değersiz gurur, milli gururdur. bu, onunla gurur duyandaki bireysel özelliklerin yoksunluğunu ele verir. çünkü insan neden milyonlarca insanla paylaştığı bir özelliğe tutunma gereği duyabilir ki başka türlü? dikkate değer kişisel niteliklere sahip olan, sürekli göz önünde bulundurduğu ülkesinin hatalarını açıkça görebilecektir. ama dünyada gurur duyabilecek hiçbir şeyi olmayan her zavallı aptal, gurur duyabilmek için son çare olarak ait olduğu ülkesi ile gurur duyar.