kafayı taktığım filozof. canım o benim, birtanem. resmen hayatın sırrına ulaşmış da ben bir fani olarak anlayamıyormuşum gibi geliyor onu düşününce. anlattığını açıklayıcı bir tarzla anlatmaktan çok parçalı metinlerle anlatıyor ve böylelikle açıklayıcı , tanımlayıcı anlatma sisteminin yapamadıklarını yapıyor, çok boyutlu düşündürüyor. tabi böyle olunca elimde açıklayabileceğim, "bu budur" diyebileceğimden ziyade tahminler yürütebileceğim temel bir mantık var. benim anladığım nietzsche dionysos ve apollon üzerinden insanın içeriği ile biçimi arasındaki uyuşmazlığı ortaya koyuyor. dionysos, insanın içeriği, arzuları, şenliği, bedeni ve eylemiyle barışmış hali iken apollon ise insan hayatının biçimlendirilişini ortaya koyuyor. apollon'un dionysos'u yok saydığını söyleyerek dionysos'u kutsuyor. bunun için de pek çok alana siyasete, dile, ahlaka, bedene, topluma, insanlar arası ilişki ve insanın kendiyle kurduğu ilişkiye el atıyor. atıyor da ben tam olarak birşey anlamıyorum. keşke birkaç yıl daha yaşasa imiş.