kibirdir. ama kendini sevmekten beslenmeyen, kendini bir yerlere koyamamakla büyüyen, zirvede yalnız ve ulaşılmaz olmak istemekle süregiden ve sonunda yalnız kalmakla gerçekleşen dramın vurucu silahı. belki toplumun dışlaması, belki kendini kabullendirme isteği, belki azınlık olmanın getirisi sanılan kendini özel hissetme halleri,.. makyajın akmasın diye ağlamama tutumu vardır ya işte bir gayi de kibiriyle bekleyen budur. dışardan dokunulmamış pürüzsüz bir görüntü, içinde bitmiş tükenmişlik. sahtesi ya da gerçeğiyle zirveler hep tehlikelidir; o kadar çok düşersin ki... ama tek bildiğin yalnız kalkmak gerektiği.