benim yüzüm bir bayram telâşıdır
küller ve biraz da deniz artıklarıyla

ben ki çocuklarla büyüdüm ve
(bu yüzden uzundur ya biraz kollarım)

bir denizde bir akşam gittim ölümü
yosunlar rüzgârlar gözleriyle balıkların

hâlâ saçlarıma takılmış bulurum
bir balığın pullarını ve tuzu

şimdi bir yolu yürüyoruz ya seninle
birden üçüncü sınıf bir lokantadayız işte

bir kadın senin ağzınla gülüyor ve
ne mutlu ne mutsuz.

nedir mi mutluluk diyorsun
bir eylülü gitmek belki de böyle
(eylül ki en kanayan aydır tarihte)

ve birden o adam gösterisine başlıyor
yırtılan sesiyle.
sanki sarı beyaz kara
sanki bütün ırklar birlikte bağırıyorlar
ve sanki insanlığın hali.

ve soruyorum kendi kendime
lokantalar neden insanlığın haline benzer

böyle bir dünyadayız işte yürüyoruz yürüyoruz

ağzımdan diyordum daha çok ağzımdan öp beni
insan yaşarken bilmez yaşadığını.