3 kez seyredip ağladığım, geçen hafta da okulda sunumunu yaptığım mükemmel ötesi savaş karşıtı film.

olaylar akiyuki nosaka'nın aynı adlı kısa hikayesinden uyarlanmıştır. nosaka da 1945 yılında kobe'de amerikan ordusunun bombalı saldırısına maruz kalıp küçük kız kardeşini açlık sebebiyle kaybetmiştir. yiyecek bulduğunda kardeşine vermek yerine ilk kendisi yediği için de bundan kendisini sorumlu tutmaktadır.

filmde olaylar daha fazla dramatize edilip farklılıklar görülse de genel olarak benzerler. savaşın çocukları nasıl etkilediğini, insanların birbirlerine karşı tavırlarını, açlığı, yoksulluğu empati kurmanıza olanak sağlayan bu film bana şu anki ülke durumunu düşündürdü. belki de tek suçu mültecilerin çocukları olarak doğmak olan masumların ayrımcılığa maruz kalması; bu topraklardan gitmeye çalışırken can verdiklerinde bazı insan müsveddelerinin buna sevinmesi bana seita ve setsuko'nun teyzesinden başkasını anımsatmıyor.