başkalarının sürekli ahını alan muhterem kişinin içinde bulunduğu durumdur. kendi adıma kimseye ah etmemişimdir çünkü başıma gelmesini istemediğimdir. ama günah biriktirenler kendileri bir yana bunun acılarının en sevdiklerinden çıktığını görebilmektedirler. bu nedenle sık sık özür diler, af dilerim çünkü kimse günahımla beni hatırlamasın diye. ne yaptığını bilmek ve hataları tekrar etmemek bu konuda kilit noktadır.

(bkz: kendi kendine günah çıkartmak)

kesinlikle benden bahseden başlıktır efenim.

o kadar çok ah aldım ki sanırım lanetlenmiş melun bir yaratık olarak hayatımın kalan kısmını günahlarımla yaşamaya mahkum edilerek geçireceğim. bu döngüyü bozacak, böyle aniden kendiliğinden gerçekleşecek; darma dağın edici bir olaya ihtiyacım var.

ah biriktirmemek gerekir. ha keza günah da ah doğurabileceği için ne ah alalım ne de günah edinelim. hele hele vatandaşın hakkını hiç yemeyelim, emeklerini zayi etmeyelim, kırmayalım ulan kırmayalım. ölüyorsun neticede, hop toprak.